Smutny autobus, czyli kto nie powinien się zabierać za filmy animowane...

Aby rozreklamować ten system Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zamówiło film reklamowy. Obejrzałem go. Raz. Drugi, potem trzeci. Przetarłem oczy ze zdumienia i zawołałem swojego trzyletniego syna. Bo może jest coś w tym filmie, czego ja ze względu na wiek nie jestem w stanie ogarnąć. Niestety mina mojego syna po obejrzeniu filmu utwierdziła mnie w przekonaniu, że ze mną jest wszystko ok. A nie koniecznie z ludźmi z ministerstwa. Długo walczyłem ze sobą, żeby nie pisać na ten temat. I tak cały internet huczy od oburzenia. Nie wytrzymałem. Ludzie! Jak można puścić takiego bubla?! Wydaje się wam, że będą go oglądali tylko pozbawieni empatii dorośli? Jak można zagrać w ten sposób na dziecięcych uczuciach, pokazując im smutnego odtrąconego przez swoją ułomność bohatera, a potem go zabić?! Od dawna już wiadomo, że historia takiego bohatera kończy się happy endem. Nie można było, dodać schwarzcharaktera w postaci właściciela tego autobusu, który olewa przeglądy i naprawy? Nawet obiektywnie patrząc z poziomu trzeźwego dorosłego, to nie wina pojazdu, że znalazł się w takim, a nie innym stanie technicznym tylko jego właściciela. Poza tym, czy wszystko co leciwe jest niedobre?! Czy wiecie co się kryje pod pojęciem remontu generalnego?! Gdyby niszczyć tak wszystko co jest stare i zepsute pozbawilibyśmy się całej historii, całego dziedzictwa kulturowego. Po co było odbudowywać warszawski Zamek Królewski po bombardowaniach 1939 roku?! Lepiej go było zaorać i postawić coś nowego. To ten sam tok myślenia co w niniejszym filmie! Rozwalmy Coloseum, Stonehenge, Pałac Kultury! A nie, czekaj, zaraz... Tak czy inaczej powstał już ruch rozliczenia rudej damy z ministerstwa, oraz kilka alternatywnych zakończeń filmu. A Wy, jak uważacie? Perła czy bubel?